Güzel bir günün sonrasında taksimdeydim gene. Mekan aynı olsa da bazen sen aynı değilsindir ve herşey bir başka gelir ya.. Ya da herşey o kadar hızlı değişiyordur ki bir süre gitmesen bir başka bulursun. Taksim'de bu akşam benim için  bir başkaydı.

Yolda ilk karşıma çıkan Demirören alışveriş merkezi oldu. Yapılırken o paravanların arkasından bile bana çok çirkin gelen bina'yı kocaman karşımda görünce nefretim daha da arttı. Sanki etrafındaki herşeyi yutmuş yemiş üstüne ğstlük kocaman kapılarından içeri giren insan seliyle bana meydan okuyor. Daha da acısı demirörenden önce ne vardı orada hatırlamıyorum. Sanki anılarımı geçmişimi bir yerden siliyorlar ama yanlış anıları siliyorlar. Merak her zaman ki gibi galip geldi ve hayal kırıklığımı perçinlemek için binanın içine girdim. Ufak bir tur sıkılmama yetti. Çıkışta film festivali için kitapçık almam gerekiyordu ve ayaklarımın beni emek sinemasına giden sokağa soktuğunu farkettim. İçimi tekrar hüzün kapladı. Emek sinemasının şimdiki yıkık dökük haline bakıp kaç film festivalinde önünde kuyruklarda beklediğim yer olduğuna inanmak çok zor. madem sokağa girdim dönmeyeyim kitapçığı sinepop'dan alayım dedim. Ama sinepop'da satmıyormuş çünkü festival'den çıkarmışlar. Gişe'deki kadın tersleyerek cadde üstündeki sinemalara bak dedi ve anladım ki biz gitmezsek sinepop'da yakında kapanacak. Kendimi tedavülden kalkmış para gibi hissettim. Şunun şurası, azıcık yuvarlamayla,30 senelik ömrümde burayada eskiden gelirdik diye bileceğim hiç bir yer kalmamış taksimde. Ben ki tüm üniversite hayatını taksimde geçirmiş, senelerce cihangirde oturmuş insan benim mahallem benim sinemam benim kafem bile diyemiyorum hemde taksim gibi tarihi dokusu olan bir yere. Roma'da Paris'de Barcelona'da insanlar dedesinin dedesinin döşediği kaldırım taşlarında yürürken benim kaldırım taşlarımın bile en eskisi 5 - 6 senelik. Şehrin tarihi olmadan benim nasıl olacak ki? Böyle işin içine.. diyerek demirören'e geri döndüm ama tuvaletleri henüz kullanıma açmamışlar. Aslında iyi oldu demirören, taksimde ciddi bir halk tuvaleti açığı vardı.

Taksim'i, nergis kokusunu, eski dostları, güzel müziği, yeni aşkları, koyu muhabbeti, dolmabahçenin yanındaki parkta arabada çay içmeyi, özgür olmayı, gece yarısını seviyorum..

Emek sinemasını, beşiktaş iskele yanındaki çaycıları, taksim'e 20 kişi gelip, 15 kişi bir eve tıkışmayı, sohbet etmekten uyuyamamayı, alman bira evinde camellion dinlemeyi, madrid tayfasını, taksim'in mağaza dolu olmadığı zamanları, arnavut kaldırımları, cep telefonu yokken tramvay durağında buluşmayı özlüyorum