Hayat bu kadar mı? Bence degil.. Bir kac sozüm var... Biraz senin gibi yıkılmayan duvarları var...
Benimde bu şarkının her sözünü tekrar tekrar yazasım var..
Koskoca hayat elbette bu kadar olacak degil, daha yolun yarısına bile gelmemişken hem de.. Hatta yolun son çeyreğine bile gelmiş olsan hiç bir zaman bu kadar olmayacak, hergün sen yeni bir güne ve yeni bir sene uyanırken hayatın sadece bu kadar olma ihtimali bile yok.. Ama sırf hayatın bu kadar olmasın diye zorlamaya da gelmiyor, gercekten yıkılmayan duvarları var. Sen hergün yeni bir sene uyansan da özün degişmiyor.. Duvarlarını boyabilirsin, sarmaşıklar sarabilirsin ama kendine ters birşeyi yapma şansın yok.. Çok zorlarsan ancak duvara karşı gibi gider toslar toslar gelirsin. Kendi duvarlarımı gökyüzü rengine boyamak isterdim, varlıklarını fark etmeyeyim diye...
Bazen esinsindir bazen uzak yakınlarım var..
uzak yakınlarım cok vardır mesela benim, çünkü duygularımdan tamamen kopamıyorum.. Ne kadar çok duvar örmem gerektiyse o kadar cok uzak yakınlarım var... Yakınken uzaklara gidenlerim var, sevdigim halde bırakmam gerekenlerim var, aklımda kalıp hiç söyleyemediklerim var.. Söylemeye çalıstığımda daha da uzaklaşan uzak yakınlarım var...
Bırak tutma beni.. Kaybetsem de üzülmem asla.. Ne boş kaygılarım.. Korkma bana hiçbir şey olmaz..
Yanlış doğru gibi eksik kalan birkaç satırsa..
Ya aslında tutadabilirsin.. Benim gibi kaçmaya meyilliysen az bazen tutulmak gerekir. Kaybedince de cok pis üzülürüm.. Genelde içimden üzülürüm, pek üzüldüğümü gören olmaz. Ama sinirlenirsem hemen gösteririm. Ama benim tutmamaya çalışmam lazım çünkü sevdiğim herkesi etrafımda tutmaya çalışıyorum, hatalarını görmezden gelip, onların yerine kendimden özür dileyip tutmaya çalışmak.. Işte hep o boş kaygılardan.. Korkma bana da kimseye de birsey olmaz.
Hayat benim her anımı yaşadıkça sevesim var..
Bu benim cümlem.. Kesinlikle yaşadıkca her ANımı sevesim var..... Hatta çok çok sevesim var.. Şu an bu yazıyı yazdığım anı, pencereden dışarı baktığım anı, rüzgarın estiği anı, arkadaşıma gülümsediğim, kendi kendime içlenip ağladığım, aklıma gelince beni gülümseten.. Hepsini sevesim var...
Aldırmam hiç yağmurlara, Benim güzel hatalarım var...
yağmur'a aldırmayı bırak bayılırım! Ismimi yağmur olarak degiştirmiştim bir ara kendimce ama şimşek çakarsa işler değişir. En çok korktuğum 2.şey şimşek çakması. Geçen gün kendisiyle gözgöze geldim, taksiye nasıl atladığımı bilemedim. Hatalarım çok bazen var ama güzeller mi çok da emin değilim.. Olması gerekmiştir olmuştur diyorum. Keşke hiç hatasız, hiç üzülmeden ve üzmeden yaşayabilsek ama ne mümkün...
Değer saklanma hiç.. Geçer zaman böyle de geçer.. Ya sev ister vazgeç..
Beklentiler sadece üzer.. Ayrı dünyalarda farklı farklı kafalarda..
Ben, ben böyleyim kendi yolumdan
Zaman öyle de böyle de geçer.. sevdiğimiz gibi geçsin.. Beklentiler üzmesin ama beklediklerimizi bulalım çünkü hayattan birsey beklemeden nasıl yaşanır bilmiyorum....
Bir an bile vazgeçmedim kendi yolumdan
Ama başladığımdan beri yol çok değişti.. U dönüşlerinden kafam döndü.. Her anını seviyorum dediysem, bir sabit dur gene severim ben seni hayat...
